Moeder van Jason: "Dit beeld geeft mij de herinneringen terug van toen Jason 4 of 5 maanden was en eigenlijk nog geen idee had waar hij was beland. Ik was/ben heel erg trots.. Dat ik zoiets moois heb mogen (mee)maken. Sinds Jason voel ik zoveel liefde, ik wist niet dat je zoveel van iemand kon houden. Het beeldje heeft mij daar nog meer bewust van gemaakt."
‘Wie ben ik’ is de essentiële vraag die we ons ooit stellen. We verkeren kennelijk in onzekerheid over onze kern. En daarom is de blik van de portrettist zo belangrijk. Hij ziet ons en verbeeldt wat hij ziet. Hij laat ons naar onszelf kijken, als waren we een vreemde. Toen ik zag wat Roelant van mij zag, besefte ik eens te meer dat ik uit allerlei ikken besta. De buste van Roelant treft mijn ironische, melancholische zelf, althans de foto ervan uit deze invalshoek. Vanuit een andere invalshoek is een andere zelf te zien, en ik kan het weten, want ik heb de buste van alle kanten met mijn ogen betast. En dan nog is de buste een momentopname, want nu zou Roelant een ander zelf zien. Niet alleen omdat ik veranderd ben, maar hij ook. Inderdaad, ‘we contain multitudes’ om Walt Whitman met een kleine variatie aan te halen.
X
meer
Anita: "Het vervult me met een soort trots om ons zo samen te zien.
Een tastbare uitdrukking van onze sterke verbondenheid en kracht."
"Geloof het of niet, de eerste ochtend nadat we het beeld hadden neergezet,
Ab lag nog te slapen, kwam ik beneden en liep spontaan … naar het beeld …
om Ab een ochtendzoen te geven. Zoveel vitaliteit straalt het beeld uit!!"
Ab: "Mooi om mijzelf zo te zien. Vooral m'n ogen vallen me op. Eigenlijk
vind ik mezelf wel "een wijze" uitstraling hebben. Alsof ik mijzelf een beetje met nieuwe ogen zie."
X
meer
